qoyun

qoyun
1.
is. Ət, yun və süd verən sıx, qıvrım tüklü gövşək ev heyvanı. Alışan tayaların işığında hürküşüb bir-birinə qarışmış qoyun sürüləri mələşir. M. Rz..
◊ Qoyun kimi – təbiətcə çox yumşaq, həlim, sakit, dinc. Qoyunu qoyun ayağından, keçini keçi. . . – hər kəsə öz əməlinə, işinə və s. -yə görə yanaşmalı, qiymətləndirməli. Qoyunu qurda tapşırmaq – etibar edilə bilməyən adam haqqında. Qurdla qoyun bir yerdə otlayır – əmin-amanlıq, asayiş, dinclik mənasında.
2.
is.
1. Ağuş, qucaq. Anası uşağı qoynuna alıb yatdı. – Necə ki, insana qurbağanı ələ alıb qoynuna qatmaq nagüvara gələr, elə də bəlkə bundan artıq Zeynəbə Xudayar bəyin iri burnuna və kifir sifətinə baxıb ona ər demək nagüvara və naxoş görünürdü. C. M.. Bütün bir səhəri yalvardım durdum; Boş qalmış qoynuna çiçək doldurdum. Ə. C.. // Obrazlı təsvirlərdə. Xəzər dənizinin qoynuna girmiş olan Bakı şəhərinin gecəsini . . elektrik işıqları alaqaranlıq bir səhərə çevirmişdi. A. Ş.. <Beyrək> . . yüyürüb özünü köpüklənən dalğaların qoynuna atdı. M. Rz..
2. Paltarın döşə qovuşan yeri, döşü; qoltuq. Molla İbrahim Xəlil . . saatı qoyun cibindən çıxarıb baxır. M. F. A.. Mən kağızı qoynumdan çıxarıb ona verdim. M. S. O.. Kiçikxanım şəkli qoynuna qoydu. M. C..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • qoyun-quzu — top. Qoyunlar, quzular bir yerdə; davar. Çöldən gəlir mal qara, mələşir qoyun quzu. R. R …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qoyun-quzu — (Zəngilan) uşaq oyunu adı …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • dımıx — I (Ağcabədi, Cəbrayıl, Şərur) çox qısaboylu (adam). – Dımıx Məhərrəm gəldi (Şərur); – Bu dımıx Kərimin oğludu (Cəbrayıl) II (Cəbrayıl, Culfa, Füzuli) kiçikquyruqlu (qoyun). – Dımıx qoyun, yanı quyruğu az olan qoyun (Füzuli); – Qara qoyun dımıxdı… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • kürə — 1. is. <ər. kürrə> Yer kürəsi, üzərində sakin olduğumuz planet. Yer kürəsinin əhalisi. Geri fırlan, Yer kürəsi, zamandan küsüb; Nüşabənin kəcavəsi təpədən aşdı. . . M. Araz. Küreyi ərz köhn. – Yer kürəsi, dünya. Bu küreyi ərzdə mən,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • azman — I (Bakı, Ordubad) iri, çox böyük, nəhəng. – Bakidə azman öylər tikilir (Bakı); – Atam bir azman keçi aldı (Ordubad) II (Ağdam, Bakı, Beyləqan, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Qarakilsə, Ordubad, Şamaxı, Zəngilan) 1. altıillik “qoyun” (Bakı, Beyləqan,… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • kəlin — qoyun: (Ağcabədi, Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Culfa, Füzuli, Hamamlı, Xocavənd, Kürdəmir, Qax, Qazax, Şəmkir, Tovuz) buynuzlu qoyun. – Anamsan, qoyunun kəlini, səni sağan qız gəlinin, quceydım incə belini (Füzuli); – Bizim sürüdə kəlin qoyun çoxdı… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • kərə — I (Cəbrayıl, Kəlbəcər, Salyan, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) qısaqulaq (qoyun). – Qulaxsız qoyuna kərə de:rix’ (Tovuz); – Qara kərə qoyun ekiz doğuf (Kəlbəcər); – Sarı kərə qoyun çox sütdüdü (Kürdəmir) II (Təbriz) daxma. – Yayda… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • şeş — (Xocavənd) dik. – Anan qomral əvrəşdi, qoyun; – Ay qarannıx gejədə çovana yoldaşdı qoyun. Ay məmələrin şeşdi, qoyun …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • bulama — is. 1. «Bulamaq»dan f. is. 2. Təzə doğan sağmal heyvanların ilk günlərdə sağılan südü. Nənəm o şişək qoyun; Yunu bir döşək qoyun; Bulamanı tez yetir; Qırıldı uşaq, qoyun. (Sayaçı sözü). Məmmədağanın inəyi də yenicə doğmuşdur. Ləzzətli bulaması… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kürnəc — is. məh. Bir yerə toplanma, yığışma, topa halında dayanma (qoyun və s. haqqında). <Pası> . . qoyunların kürnəcdə çox dayanmasına yol verməzdi. S. R.. Kürnəc bağlamaq – bir yerə toplanmaq, yığılmaq, sıx dayanmaq (qoyun və s. haqqında). Gün… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”